YORULDUM ARTIK...

Çok yoruldum artık. Hemde çok. Hep bir olumsuzluk karşısında tek başımayım. Kendimle savaşlarımın sonu yok. Hep çelişkiler içindeyim. Hep yenilgi hep mağlubiyet  o kadar çok sıkıldım ki sadece aşktan sevgiden değil.             

Sevip sevilmemek ayrı.. Ama tüm hayatımdaki eksilerden bunaldım artık. Hiç birşey için gücüm yok takatim yok.

Yalnız değilim Ama; bazen çok yalnız kaldığım için yalnızlıkta sıktı. Yanımda hissetmek istiyorum birilerini şöyle ağladığımda gözyaşımı omzuna silebileceğim birilerini, derdimi anlatıp derdimde derman olacak birini, gece yastığa başımı koyduğumda gözyaşıyla değil de yüzümdeki tebessümle uyumayı, O kadar çok istiyorum ki bunları yüreğim yorgun, halsiz,bitkin hep yarıda bırakılmışlık hep çaresizlik Hayat ve yaşanılanlar, en azından yaşadıklarım o kadar yıprattı ki beni. Her defasında ömrümden ömür gitti. Kimsede bilmedi. Kimseler bilmedi ne çektiğimi. Neden ağladığımı, önceden korkuyordum şimdi ise bir şey hissetmiyorum hayata Yoruldum.

Tükendim bittim. Kendime bile kalmadı ben. Kim bilir belki de hayatımdaki tüm artılar gittiğinden. 

 Hayat, denilen şu acımasız devranda".Kederlerle ve Kahırlarla.Yorgun,ayaklarla. Hayat yorgunuyum ben bu dünyada.Anadan,doğma şansımız yoktur bu dünyadan.Yorgunum ve artık, çok yoruldum koşuşturmadan. Dedim ya, hayat yorgunuyum ben bu dünyada."Hainliğin ve Kalleşliğin,olduğu bu alemden".İnsana, değer vermeyen ve kalmayan birilerinden.Yoruldum, artık bu hayatın çarkından. Garibanlığı ve Yoksulluğu, dışlayan bu hayattan, Acı ve Mazlumu,hor gören bazı insanlardan.Yoruldum ve Usandım, o gibi insanları görmekden. Dostunu, en ağır yerinden vuranlardan".Sonra,dönüp arkasına hiç bakmadan kaçan insanlardan.Yoruldum ve Bıktım, onlardan o gibi adamları tanımaktan. At, gözü takıpta hayatta sahte gözlerle bakan sahtekarlardan. Hayatı, toz pembe içinde görenlerden".Kötülüklerine, utanmadan devam edenlerden.Zalimlerden ve Gaddarlardan, Arkadan, satıpta sırtından vuranlardan. yoruldum artık bu dünyadan..