ÇELİK ÇOMAK

Maçların neticesine bakmadan, Elazığ sporun saha içerisindeki duruşuna aldanmadan, takımın kalite yapısını gözetmeden Ümit hocayı her daim savunanlardan biriydim şu ana kadar.

Ligin ilk yarısını hatırladığımızda, gerek iç saha gerekse dışa saha da bir iki maç hariç rakiplerinden daha iyi futbol oynayan, takım halinde hem hücumda hem defansta mücadeleyi ön planda tutan, bu ligde ben de varım izlenimini veren, kadro yapısının aksine, takım olma yolunda kilometrelerce yol alan Elazığ spor a ne oldu da ligin ikinci yarısında süpürgenin önündeki toz gibi bir o yana bir bu yana sallanıverdi aklımız almıyor doğrusu.

Kendi düşüncemizi yazacak olursak şunları rahatlıkla söyleyebiliriz. Kadronun istikrar abidesi ve dama taşlarıyla bir anda oynanmaya başlandı. Önce Birol Hikmet, ardından kaleci İveşa ve diğer yabancılar bir anda silinip atıldılar kenara. Bence nedeni çok basit. Para, para, para. Futbolculara para ödemekte zorluk çeken Elazığ spor bu düğümü çözmek için hocasıyla beraber danışıklı dövüşü tercih etmiş olacak ki çareyi bu futbolcuları kadro dışı bırakmakta buldu.

Bununla yetinmeyen yönetim ve takımın hocası, ara transfer döneminde akıl almaz bir şekilde, dokuz tane transfer yaparak rekor kırdılar. Aldıkları futbolcuların bir kısmı kiralık olmasına rağmen oynatılmayarak bedava dan bakımları yapılır hale getirildiler, ne oynatıldılar ne de gönderildiler. Kaşarlanmışlara takımda yer açılırken milli takımlara giden gençleri gören olmadı. Her maçın kadrosu ve oyun yapısı farklı oldu.

Ligin son çeyreğine gelindiğinde, efendim ben sahada yoktum , olsaydım daha farklı olurdu, şu kadar puan daha alırdık laf cambazlığına en güzel cevap sahadaki patronun takımın başında olmasına rağmen Elazığ sporun son iki maçta tel, tel dökülmesi oldu.

Kısaca, Elazığ spor için bu yıl iyi yönetilmedi diyebiliriz. Bir yandan Elazığ spor taraftarını rahatlatmak için gelecek yılın hedefi açıklanırken bir yandan da Elazığ sporu geleceğe taşıyacak ne kadrosu, ne sistemi ne de alt yapısının olmaması, hedefin ne kadar alay edilircesine belirlendiğinin göstergesi olmuştur.

Ayrıca, yok efendim bizim bu yıl ki hedefimiz takım düşmesin olurken, gelebilecek olası bir başarınında önüne geçilmiş oldu.

Takımın kadro kalitesi, kadro dışı bırakılanlar, ilk yarıda oynanan futbol, takım olma ruhu bu takımın yerinin burası olmadığını gösterirken, inat edercesine ben sadece bu ligde kalmak istiyorum düşüncesinin acısını Elazığ a çektirmek de üstünüze yokmuş doğrusu.

O halde bize düşen söz ise,

‘oynayın bakalım nasıl olsa çelik çomak sizde’ oluyor.