YETER ARTIK

İçimden yazmak gelmiyor bir türlü, duygularım karmakarışık, şehit haberlerinin gelmediği günü sabırla bekliyoruz ama nafile, bu sabrımız nereye, ne zamana kadar bizi götürecek belli değil. Konuşmaktan başka bir şey yapamıyoruz, çözümsüzlük almış başını gidiyor, kınalamar birşey üretmiyor. Allah a havale ediyoruz, Allahın verdiği canı ancak Allah alır diyerek ona sığınıyoruz ama yapılan kahpelikler içimizi burkuyor, yıkılan genç fidanları duydukça ağzımızı bıçak açmıyor, yetim kalanlar, evlatsız kalanlar, evleri, evlerin direkleri yıkılanlar bizi bizden ediyor ama sonuç yok ortada.

İşin aslına bakarsak korkumuz yok bizim bu it sürülerinden . Bu vatan, etek giyen kancıklara papuç bırakmaz diyoruz. Bu Millet eninde sonunda sabırların zincir kıracağı bir ortama gelirse önünde kimse duramaz, Osmanlı kanıyla andını içer bu ülkeyi onlara dar eder diyoruz.

Aslında bu çapulcuların hayvan kadar bile değerleri yok iken verilen tavizler, aldatmaca barış çığlıkları onlar için adeta savaşa hazırlık ve toparlanma süreci olarak geçirilmiş de biz uyumaya devam etmişiz. Su uyur düşman uyumaz atasözümüzü çok çabuk unutmuşuz. Yetmez gibi adamları dağdan indirip meclise kadar sokmuşuz, Vekillik vermişiz, kıymet vermişiz. Yazık, günah kimim kul hakkını aldın da sen onlara teslim ettin. Hangi yetimin, hangi ananın babanın hakkını aldında onlara altın tepsiyle sundun. Dün meclise girdiler, bugün sınır belirlediler, akşam olmadan belirledikleri yerlerde yol kontrollerine başladılar. Hangi ana yüreği buna dayanır. O analar bu zalimleri elleriye parçalamazlar mı. Sen kimin ülkesinde yol kesip, benim mehmedime kahpece pusu kuruyorsun, sen hangi cesaretle şehirlerin ortasında polisimin karakoluna saldırıyorsun. Bu ülke bunları bırakırmı sizin yanınıza, sizi geldiğiniz yerlere geri göndermezmi bu vatan. O şehitlerimiz için akıtılan gözyaşları sizi boğmakla kalmaz, leşinize imanlı gidesiniz diye abdest bile aldırır.

Haram olsun diyorum, ben vergimi verirken, ben elektrik, su, doğalgaz paramı öderken, hizmetin en iyisini alıp, vergisini vermeyen, elektriği kaçak kullanan, devletin hastanesini, yeşil kartını, yolunu, okulunu kullanan bu şerefsizlere hakkım haram olsun diyorum. Adam olsunlar diye ayırım yapmadan sakatına, yaşı büyüğüne bağlanan maaşlar, dağdan gelip bu ülkede vekillik maaşı alıp iki yıl sonra ömür boyu emekli maaşı alma gayretine giren, Türk bile olmayan bu kansızlara hakkım haram olsun diyorum. Çıbanın başını İmralı da ballı kaymakla beslerken benim şehidim evine ekmek götürme peşinde Şahaadet şerbetini içiyorsa Ülkemin hakkı bu soysuzlara haram olsun diyorum.

Yapılacak tek şey var, Rum ya da Ermeni ne oldukları belli olmayan bu hayvanları ayırım yapmadan atacaksın bu ülkeden. Vatana ihanet suçundan yakaladıklarını ibret i alem için asacaksın. Göz yaşına aldanmadan meydanlarda sallandıracaksın bunları. Yoksa bunlar adam olmaz, olmaz.

Kısaca, içimiz kan ağlıyor demek bizi bir adım çözüme götürmüyor. Hergün acı hergün sızı dayanılamaz bir hal alırken yapılacak tek şey, kendi kazdığımız kuyuya kendimiz düştük diyerek hatalarımızdan ders almalıyız diyorum. Bu şerefsizlere barış süreci deyerek verdiğimi taviz bize fazlasıyla zarar olarak döndü diyorum. Bu işin bitmesi için artık söz sırası bu ülkenin vatanseverlerinde olsun diyorum ve inanıyorum ki bu vatan bir şaha kalkarsa taş üstünde taş bırakmaz, kaçacak delik bile bulamazsınız. Siz, siz olun bu ülkenin sabrıyla fazla oynamayın.