OLMAK YADA OLMAMAK...

Boyundan büyük işlere kalkınca insan, başına gelecekleri de az çok tahmin edebilmeli. Elazığ sporun formasında iki yıldır reklam yok diye haykırırken, Elazığ sporun sıkıntıdan dolayı deplasman maçlarına sponsor aradığını yazarken, Elazığ sporun sonunun hazin olacağını anlatırken kimsenin kılının kıpırdamadığına hep beraber şahit olduk.

Hani diyoruz ya, biz Elazığlıyız, Elazığ adını duyunca tüylerimiz diken, diken olur. Vallahi yalan, billahi yalan. Şimdi Elazığ adını duyunca kaçacak delik arıyoruz. Herkes bana ne lazım cı olmuş. Tesbih diye, bana değmeyen yılan bin yaşasın sözünü sallar olmuşuz. Elazığ kimsenin umrunda bile değil.

Bazen işimize geldiğinde söyleniyoruz ya, Ata sözüdür diyerek, ” Zararın neresinden dönersen kâr dır” diye. Yok babam yok, menfaat Elazığın önüne geçmiş. Kâr dan zarar etmek daha işimize geliyor ama ortada zarardan başka bir şey yok ki. Baba mirası gibi bakıyoruz Elazığ spor a. Yedikçe ben yedim, ben batırdım, miras benim değil mi diyecek kadar basit görüyoruz Elazığ ismini. Talip olmaya kalksan, tapu bende, şu kadar miktara devrederim diyecek kadar da yakutla, zümrütle kıyaslıyoruz onu. Halbuki emanet olan bu mirası yerle bir etmişiz farkında değiliz. İçini boşaltmakla kalmamış, alacaklılardan dolayı kapısına kilit vurulma noktasına getirmişiz onu. Emanet aldığımız Elazığ adını, dosta, düşmana rezil etmişiz, gırgır şamata peşinde koşuyoruz tıpkı boş kalan çevresine baktıkça hayali varlıklar görenler gibi.

Böbürlenmekte, bağırıp çağırmakta, ahkâm kesmekte üstümüze yok bizim nedense. Hesap soramazsın. Şeffaflık yoktur. Tapu sanki tek eldir, kimse musluğun niye akmadığını, akmeğin niye olmadığını Elektriğin niye kesildiğini, maaşların niye ödenmediğini soramaz. Yabancıya borç, futbol federasyonuna borç, aksa ya borç, bakkala borç, benzinciye borç, maliyeye borç, sosyal sigortalara borç, giden futbolculara borç, kalanlara borç, hocalara borç, çalışanlara borç. Alacak yok mu? Onu da soramazsın. Tel örgüden sokmazlar seni içeriye. Şeffafız ya, sansür yersin, oturursun ancak kapı önünde.

Değirmen çalışırken, suyun kesilip, elektriğin kapanacağını düşünemezsen işte böyle olur. Hani yabancıya borcun yok tu senin, hani alacakları karşılığı bonservisleri verilmiş ti, nerede kazandığın davalar, var mı bir tane. Hani gidemezlerdi, hani futbol hayatları biter di.

Bakın beylerbu vakitten sonra gelecek vakit karanlığın ta kendisidir. Kimse kimseyi kandırmasın. Biz Elazığ sporun bu duruma geleceğini, kapısına kilit vurulacağını, kümeye düşmekle kurtulamayacağını sezan başlamadan önce kaç defa dile getirip yazdık, kimsenin kılı kıpırdamadı, kimse ben buradayım deme cesaretini gösteremedi. Dilde kemik yok nasıl olsa, atmayla tutmayla geçirdik zamanı ve buralara kadar geldik. Şimdi çırpınıyoruz, battık batacağız. Kurtuluşumuz idam olsa bir defada kurtuluruz fakat eriye, eriye batıyoruz çekip kurtaranımız yok.

Sözümüzün özü, evelemeye, gevelemeye gerek yok. Şimdi sıra olmak yada olmamak da, ya çekip gideceğiz hep beraber yukarılara ya da kaderimize razı olup gömüleceğiz bataklıklara. Sesini çıkaramayan, seçilmişlere, atanmışlara, Elazığlıyım deiyenlere, Elazığ dan kazananlara duyurulur.