PEYMANE GÖNÜL

Son anısı olsam, gül yüzlü bahçenin
Gül açsa bülbül gülse, ehli alemin
Aşk göz yaşlarının ıslattığı bedenimin,
Bükülüp kalsa sevdanla mestane gönül,

Ne yana baksam hatıranla
Yanar bağrım,
Gitmek niyeki yar, sanadır çağrım
Yanıp yakmağa çaremidir, bu ahvalım
Tutunamadım dalına hicran yükleme gönül,

Savrulup gitmesin rüzgarda her birimiz,
Kavrulmasın hasret yangınlarında sinemiz,
Sanmaki ne para ne servettir derdimiz,
Dolaşıp durur elden ele, peymade gönül

Gül kokusu gibi sinmiş, nefesin her yerde,
Zaman geçti sevdasız yorgunuz ikimizde
Gitmeyi düşünüyorsan kal
Yanlızlık içinde,
Sen yoksan ne gül, ne bahçe hoş degil gönül.